Βασιλόπιτα

Από μικρή είχα άρνηση στο να μάθω να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, μαγείρεμα, ράψιμο κτλ, γιατί ήταν πράγματα που έπρεπε να ξέρουν τα κοριτσάκια για να τις πάρει ένας καλός γαμπρός. Εφόσον δεν ήθελα κανένα γαμπρό για να γίνω δούλα και νοικοκυρά του, ορκίστηκα να μην ακουμπήσω κατσαρόλα και ξεσκονιστήρι ποτέ μου. Όταν μεγάλωσα λοιπόν και αποφάσισα ότι εγώ ορίζω τι κάνω και για ποιόν το κάνω, είπα να αυτομορφωθώ και στα σπιτικά θέματα.
 Φέτος, σαν test drive είπα να κάνω το χριστουγεννιάτικο μαγείρεμα. Και ήρθε η ώρα της βασιλόπιτας...
Και καρφώθηκα στο πόσο χαζή μπορώ να γίνω λόγω προκατάληψης: "Μάνα, εγώ βασιλόπιτα δεν κάνω. Άμα θες σου κάνω κεικ, τσουρέκι , αλλά δεν βάζω στο τραπέζι βασιλικές μαλακίες."
Και η πάντα ήρεμη φωνή της άμοιρης μάνας με αντιδραστικό χαζό παιδί απαντά "Για τον Άη-Βασίλη την ονομάσανε έτσι κορίτσι μου"...
Σιωπή ."Α, ε τότε κάτι θα γίνει."
Διαλέγω συνταγή από το internet, ξεκινάω πυρηνικό πόλεμο στην κουζίνα, ανακατεύω με σάλια και ιδρώτα και βάζω στο φούρνο. Ναι, αλλά η ρουφιάνα η συνταγή δεν έγραφε να βάλω φλουρί στην βασιλόπιτα και σαν καλό στραβάδι που θέλει και οδηγίες για να σκουπίσει τη μύτη του δεν μου πέρασε από το μυαλό.
Συμπέρασμα: Μάνα-κόρη: 2-0
PS: Αγαπητέ Αη-Μπίλι(α) , επειδή ήμουν το ίδιο σκατόπαιδο και φέτος θα ήθελα να μου φέρεις το κουφάρι του Ρούντολφ, ή αν δεν γίνεται αυτό, να φέρεις επιτέλους το Zombie Apocalypse που προφητεύει η Οσία Πουκία.


Ή και την Bro(a)dy Dalle, δεν έχω πρόβλημα...

Αθηναίες και κρετινισμός

Μαριλίνα, Μαριλένα, Μαριάντζελα, Μαριεύη ,Μαριλού, Μαριλία, Μαριαλένα, Μεριλίνα, Μαρικέλλυ, Μαριλίτα, Μαριάννα(μπανάλ) και συνεχίζεται επ'αόριστον... Πας καλά μαρί; Τι πάθαν στην Αθήνα και τις λένε όλες Μαρί+όνομα; Δηλαδή, αν κατέβω θα πρέπει να ονομαστώ Μαριμήτρα;
Πήρα σήμερα τα καινούρια χάπια για τον κρετινισμό μου και δεν μοιάζουν πια με πορτοκαλί καραμέλες, είναι άσπρα και μίζερα σαν όλα τα χάπια. Αλλά που θα πάει, θα βάλουν μπρος τον εγκέφαλο μου και θα επιστρέψω δριμύτερη με μη-κρετινικά, εριστικά θέματα!

Ευχές για συφιλιασμένο το νέο έτος

O Mr. Hanky the Christmass Pooh και ο Winnie the Pooh σας στέλνουν τις ευχές τους για καλές γιορτές, με πολλά μελομακάρονα.

 

PS: Καταραμένε θυροειδή, με έχεις μεταμορφώσει σε κρετίνο...

Φεστιβάλ κινηματογράφου

Καιρό έχω να γράψω στο βλογκ, ε? Εν μέρη φταίει η Καργιόλειος δύναμη(ίσως βρω άλλη στιγμή το σθένος να την αναλύσω, ελπίζω ότι σήμερα ξεμπέρδεψα μαζί της μια και καλή).
Βέβαια έχω ξεχάσει και τις εμπειρίες του μήνα, αλλά κράτησα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου για το φεστιβάλ κινηματογράφου, όπου σαν καλή δήθεν κουλτουριάρα έπρεπε να παραστώ. Έβαλα και κόκκινο κραγιόν για να κρυφτώ στο κοπάδι και να μην καταλάβουν οι κασκολάκιδες ότι δεν είμαι μια από αυτούς.
Attenberg: Στα πρώτα 3 λεπτά της ταινίας ψιθυρίζαμε κυνόδοντας μεταξύ μας και ήξερα ότι αυτό δεν θα είχε καλό τέλος. Όχι ως προς την ταινία, μην γελιέστε. Ως προς εμένα το κακό τέλος, που μετά από 1,5 ώρα ξοδεμένου χρόνου, θα με άφηνε με το βυζί στο χέρι προσπαθώντας να αναλύσω την extravaganza minimalista (ότι κι αν σημαίνει αυτό) της ταινίας που παρακολούθησα.
Μάλλον είμαι αμερικανοτραφής, μην σε πω και γιαπωνεζόφιλη, στις ταινίες. Θέλω μια ταινία να έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν είμαι όμως ιδιότροπη, δεν με απασχολεί η σειρά που θα μου τα δώσεις. Στύψε μου το μυαλό όσο θες στην διάρκεια, να λιώσω να βρώ όλες τις εναλλακτικές του τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί αλλά μην με αφήνεις να φανταστώ εγώ στο τέλος τι συνέβει. Άμα είναι έτσι να κάτσω σπίτι μου να φανταστώ ασύστολα και χωρίς να πληρώσω κιόλας.
Αυτή η ταινία τελικά πήρε το δεύτερο βραβείο. Δεν παρακολούθησα και άλλες, οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης αλλά υποθέτω ότι η εξίσωση αξιολόγησης στις κουλουροταινίες πάει ως εξής:
Μεγάλο χρονικό κενό ανάμεσα στους διαλόγους X μινιμαλισμός στις  λεκτικές εκφράσεις Χ λεκτικό extravaganza ξέσπασμα (Χ bonus ανάλογα με άγνωστες λέξεις) Χ μουνί Χ πούτσα Χ πούτσος Χ βυζί Χ συλλογή θεατρικών ασκήσεων επί του υποκριτικού μέρους.
 Και να από που ξεπατίκωσαν τις σκηνές περίπατου τους :



Versus:



Συγνώμη κυρία σκηνοθέτα η αλήθεια είναι ότι απλά είμαι πεζή, pedestrian όπως ήταν και η μετάφραση στην ταινία, και κατά βάθος μπορεί να μου άρεσε λίγο αλλά σιγά μην το παραδεχτώ. Το κράξιμο είναι καλύτερο.
Α, και το αρχίδι που εθεάθει να πηγαίνει βόλτα μπρος πίσω ήταν εσκεμμένο; Γιατί θίχτηκε η αισθητική μου, δεν είχε ξυριστεί.

Και πάμε για τον σουρεαλισμό της ημέρας:

Να καταλάβεις ή να μην καταλάβεις; That is the question