Φεστιβάλ κινηματογράφου

Καιρό έχω να γράψω στο βλογκ, ε? Εν μέρη φταίει η Καργιόλειος δύναμη(ίσως βρω άλλη στιγμή το σθένος να την αναλύσω, ελπίζω ότι σήμερα ξεμπέρδεψα μαζί της μια και καλή).
Βέβαια έχω ξεχάσει και τις εμπειρίες του μήνα, αλλά κράτησα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου για το φεστιβάλ κινηματογράφου, όπου σαν καλή δήθεν κουλτουριάρα έπρεπε να παραστώ. Έβαλα και κόκκινο κραγιόν για να κρυφτώ στο κοπάδι και να μην καταλάβουν οι κασκολάκιδες ότι δεν είμαι μια από αυτούς.
Attenberg: Στα πρώτα 3 λεπτά της ταινίας ψιθυρίζαμε κυνόδοντας μεταξύ μας και ήξερα ότι αυτό δεν θα είχε καλό τέλος. Όχι ως προς την ταινία, μην γελιέστε. Ως προς εμένα το κακό τέλος, που μετά από 1,5 ώρα ξοδεμένου χρόνου, θα με άφηνε με το βυζί στο χέρι προσπαθώντας να αναλύσω την extravaganza minimalista (ότι κι αν σημαίνει αυτό) της ταινίας που παρακολούθησα.
Μάλλον είμαι αμερικανοτραφής, μην σε πω και γιαπωνεζόφιλη, στις ταινίες. Θέλω μια ταινία να έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν είμαι όμως ιδιότροπη, δεν με απασχολεί η σειρά που θα μου τα δώσεις. Στύψε μου το μυαλό όσο θες στην διάρκεια, να λιώσω να βρώ όλες τις εναλλακτικές του τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί αλλά μην με αφήνεις να φανταστώ εγώ στο τέλος τι συνέβει. Άμα είναι έτσι να κάτσω σπίτι μου να φανταστώ ασύστολα και χωρίς να πληρώσω κιόλας.
Αυτή η ταινία τελικά πήρε το δεύτερο βραβείο. Δεν παρακολούθησα και άλλες, οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης αλλά υποθέτω ότι η εξίσωση αξιολόγησης στις κουλουροταινίες πάει ως εξής:
Μεγάλο χρονικό κενό ανάμεσα στους διαλόγους X μινιμαλισμός στις  λεκτικές εκφράσεις Χ λεκτικό extravaganza ξέσπασμα (Χ bonus ανάλογα με άγνωστες λέξεις) Χ μουνί Χ πούτσα Χ πούτσος Χ βυζί Χ συλλογή θεατρικών ασκήσεων επί του υποκριτικού μέρους.
 Και να από που ξεπατίκωσαν τις σκηνές περίπατου τους :



Versus:



Συγνώμη κυρία σκηνοθέτα η αλήθεια είναι ότι απλά είμαι πεζή, pedestrian όπως ήταν και η μετάφραση στην ταινία, και κατά βάθος μπορεί να μου άρεσε λίγο αλλά σιγά μην το παραδεχτώ. Το κράξιμο είναι καλύτερο.
Α, και το αρχίδι που εθεάθει να πηγαίνει βόλτα μπρος πίσω ήταν εσκεμμένο; Γιατί θίχτηκε η αισθητική μου, δεν είχε ξυριστεί.

Και πάμε για τον σουρεαλισμό της ημέρας: