Βασιλόπιτα

Από μικρή είχα άρνηση στο να μάθω να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, μαγείρεμα, ράψιμο κτλ, γιατί ήταν πράγματα που έπρεπε να ξέρουν τα κοριτσάκια για να τις πάρει ένας καλός γαμπρός. Εφόσον δεν ήθελα κανένα γαμπρό για να γίνω δούλα και νοικοκυρά του, ορκίστηκα να μην ακουμπήσω κατσαρόλα και ξεσκονιστήρι ποτέ μου. Όταν μεγάλωσα λοιπόν και αποφάσισα ότι εγώ ορίζω τι κάνω και για ποιόν το κάνω, είπα να αυτομορφωθώ και στα σπιτικά θέματα.
 Φέτος, σαν test drive είπα να κάνω το χριστουγεννιάτικο μαγείρεμα. Και ήρθε η ώρα της βασιλόπιτας...
Και καρφώθηκα στο πόσο χαζή μπορώ να γίνω λόγω προκατάληψης: "Μάνα, εγώ βασιλόπιτα δεν κάνω. Άμα θες σου κάνω κεικ, τσουρέκι , αλλά δεν βάζω στο τραπέζι βασιλικές μαλακίες."
Και η πάντα ήρεμη φωνή της άμοιρης μάνας με αντιδραστικό χαζό παιδί απαντά "Για τον Άη-Βασίλη την ονομάσανε έτσι κορίτσι μου"...
Σιωπή ."Α, ε τότε κάτι θα γίνει."
Διαλέγω συνταγή από το internet, ξεκινάω πυρηνικό πόλεμο στην κουζίνα, ανακατεύω με σάλια και ιδρώτα και βάζω στο φούρνο. Ναι, αλλά η ρουφιάνα η συνταγή δεν έγραφε να βάλω φλουρί στην βασιλόπιτα και σαν καλό στραβάδι που θέλει και οδηγίες για να σκουπίσει τη μύτη του δεν μου πέρασε από το μυαλό.
Συμπέρασμα: Μάνα-κόρη: 2-0
PS: Αγαπητέ Αη-Μπίλι(α) , επειδή ήμουν το ίδιο σκατόπαιδο και φέτος θα ήθελα να μου φέρεις το κουφάρι του Ρούντολφ, ή αν δεν γίνεται αυτό, να φέρεις επιτέλους το Zombie Apocalypse που προφητεύει η Οσία Πουκία.


Ή και την Bro(a)dy Dalle, δεν έχω πρόβλημα...

Αθηναίες και κρετινισμός

Μαριλίνα, Μαριλένα, Μαριάντζελα, Μαριεύη ,Μαριλού, Μαριλία, Μαριαλένα, Μεριλίνα, Μαρικέλλυ, Μαριλίτα, Μαριάννα(μπανάλ) και συνεχίζεται επ'αόριστον... Πας καλά μαρί; Τι πάθαν στην Αθήνα και τις λένε όλες Μαρί+όνομα; Δηλαδή, αν κατέβω θα πρέπει να ονομαστώ Μαριμήτρα;
Πήρα σήμερα τα καινούρια χάπια για τον κρετινισμό μου και δεν μοιάζουν πια με πορτοκαλί καραμέλες, είναι άσπρα και μίζερα σαν όλα τα χάπια. Αλλά που θα πάει, θα βάλουν μπρος τον εγκέφαλο μου και θα επιστρέψω δριμύτερη με μη-κρετινικά, εριστικά θέματα!

Ευχές για συφιλιασμένο το νέο έτος

O Mr. Hanky the Christmass Pooh και ο Winnie the Pooh σας στέλνουν τις ευχές τους για καλές γιορτές, με πολλά μελομακάρονα.

 

PS: Καταραμένε θυροειδή, με έχεις μεταμορφώσει σε κρετίνο...

Φεστιβάλ κινηματογράφου

Καιρό έχω να γράψω στο βλογκ, ε? Εν μέρη φταίει η Καργιόλειος δύναμη(ίσως βρω άλλη στιγμή το σθένος να την αναλύσω, ελπίζω ότι σήμερα ξεμπέρδεψα μαζί της μια και καλή).
Βέβαια έχω ξεχάσει και τις εμπειρίες του μήνα, αλλά κράτησα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου για το φεστιβάλ κινηματογράφου, όπου σαν καλή δήθεν κουλτουριάρα έπρεπε να παραστώ. Έβαλα και κόκκινο κραγιόν για να κρυφτώ στο κοπάδι και να μην καταλάβουν οι κασκολάκιδες ότι δεν είμαι μια από αυτούς.
Attenberg: Στα πρώτα 3 λεπτά της ταινίας ψιθυρίζαμε κυνόδοντας μεταξύ μας και ήξερα ότι αυτό δεν θα είχε καλό τέλος. Όχι ως προς την ταινία, μην γελιέστε. Ως προς εμένα το κακό τέλος, που μετά από 1,5 ώρα ξοδεμένου χρόνου, θα με άφηνε με το βυζί στο χέρι προσπαθώντας να αναλύσω την extravaganza minimalista (ότι κι αν σημαίνει αυτό) της ταινίας που παρακολούθησα.
Μάλλον είμαι αμερικανοτραφής, μην σε πω και γιαπωνεζόφιλη, στις ταινίες. Θέλω μια ταινία να έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν είμαι όμως ιδιότροπη, δεν με απασχολεί η σειρά που θα μου τα δώσεις. Στύψε μου το μυαλό όσο θες στην διάρκεια, να λιώσω να βρώ όλες τις εναλλακτικές του τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί αλλά μην με αφήνεις να φανταστώ εγώ στο τέλος τι συνέβει. Άμα είναι έτσι να κάτσω σπίτι μου να φανταστώ ασύστολα και χωρίς να πληρώσω κιόλας.
Αυτή η ταινία τελικά πήρε το δεύτερο βραβείο. Δεν παρακολούθησα και άλλες, οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης αλλά υποθέτω ότι η εξίσωση αξιολόγησης στις κουλουροταινίες πάει ως εξής:
Μεγάλο χρονικό κενό ανάμεσα στους διαλόγους X μινιμαλισμός στις  λεκτικές εκφράσεις Χ λεκτικό extravaganza ξέσπασμα (Χ bonus ανάλογα με άγνωστες λέξεις) Χ μουνί Χ πούτσα Χ πούτσος Χ βυζί Χ συλλογή θεατρικών ασκήσεων επί του υποκριτικού μέρους.
 Και να από που ξεπατίκωσαν τις σκηνές περίπατου τους :



Versus:



Συγνώμη κυρία σκηνοθέτα η αλήθεια είναι ότι απλά είμαι πεζή, pedestrian όπως ήταν και η μετάφραση στην ταινία, και κατά βάθος μπορεί να μου άρεσε λίγο αλλά σιγά μην το παραδεχτώ. Το κράξιμο είναι καλύτερο.
Α, και το αρχίδι που εθεάθει να πηγαίνει βόλτα μπρος πίσω ήταν εσκεμμένο; Γιατί θίχτηκε η αισθητική μου, δεν είχε ξυριστεί.

Και πάμε για τον σουρεαλισμό της ημέρας:

Να καταλάβεις ή να μην καταλάβεις; That is the question

ΚΑΣΜΙΔΙΟΝ

Το Κασμίδιο είναι ένα χημικό στοιχέιο του περιοδικού πίνακα,που ανήκει στην ομάδα των Λανθανίδων (εκ του λανθάνω).
Συμβολίζεται ως Kz κι έχει ατομικό αριθμό 666 με σημείο τήξης στους 37 βαθμούς Κελσίου. Είναι εξαιρετικά σκληρό και χρησιμοποιείται ευρέως στην κατασκευή του μπετόβλακα.
Είναι άκρως τοξικό και σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφεύγεται η επαφή μαζί του. Σε μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσει μετάλλαξη.
Συναντάται σε μεγάλες συγκεντρώσεις στον ελλαδικό χώρο.

καλτ no1

Τις προάλλες βρέθηκα σε μια καλτ προβολή, καλτ ταινιών. Από αυτές τις ταινίες που είναι τόσο δύσκολο να ξετρυπώσεις από το παρελθόν, ώστε αυτόματα γίνονται άξιες για να τις δεις. Πιθανότατα τις έχει γυρίσει μια παρέα ή μια ομάδα ανθρώπων που είχαν κάτι να πούνε και την ακομπλεξάριστη εποχή των 80's το κάναν πραγματικότητα, χωρίς κάποιο φόβο, πάθος και τεχνογνωσία (αλλά με άπειρες ποσότητες LSD) . Σήμερα νομίζω ότι έχουμε όλη την τεχνογνωσία αλλά δεν έχουμε κάτι να πούμε.
 Άραγε θα μου φαινόταν τόσο ρομαντικά τα 80's αν τα ζούσα? Ίσως να μου την έσπαγε που θα έπρεπε να κουμπώνω το σουτιέν στο παντελόνι και να φοράω μια σακούλα από πάνω για ζακέτα.

σικ εντ σαικσυ

Τέλος πάντων, η επική ταινία λεγόταν Decoder. Το μόνο σχόλιο στο imdb συνοψίζεται στο muzak is more than music(?)! Και αυτή είναι η απόδειξη ότι η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά είχε προαναγγελθεί, κάτι που ήξερε μόνο ο Λιακόπουλος αλλά θα το αποκάλυπτε μόνο σε όποιον θα αγόραζε όλο το σετ βιβλίων του.

Στόρυ της ταινίας, παν κατ, είναι ότι ένας τύπος ανακάλυψε ότι τα burgers ελέγχουν τον κόσμο και έφτιαξε μια κασέτα (ναι, κασέτα, στα 80's είπαμε ότι ήμαστε), με έναν ενοχλητικό ήχο το οποίο προκαλούσε το πλήθος να βγει και να εξεγερθεί.

Αποτέλεσμα: Η ταινία πέτυχε τον σκοπό της. Να μου προκαλέσει εκνευρισμό με αυτό τον ήχο και να θέλω να τα σπάσω όλα :P   Επίσης, ξύπνησε και εκείνα τα περίεργα συναισθήματα που νιώθω όταν βλέπω κάτι καλτ, σαν να αδειάζει επιτέλους το μυαλό μου και σαν να είμαι μέλος μια κρυφής κοινωνίας υποκουλτούρας μαζί με τους συνθεατές. 

Anyway, το θέμα είναι ότι στην ταινία εμφανιζόταν ένας τύπος ονόματι Genesis P-Orridge. Hγετική μορφή της μπάντας Psychic TV ή Psychick TV ή Φύστικ TV, μιας τρελοκομείο-ψυχεδελικής μπάντας των 80's. To clue της υπόθεσης είναι ότι αυτός ο G άρχισε να πειραματίζεται με το σώμα του για να μεταμορφωθεί σε μια pandrogynous (η λέξη της ημέρας) οντότητα!!!
Επίσης, σε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες και τρελάρες γενικά ίδρυσε μια μαγικο-καλλιτεχνική κολεκτίβα ονόματι temple of psychic youth (TOPY, ναι, ΤΟΠΙ).
Γενικά παρουσιάζει ενδιαφέρον το όλο σκηνικό: http://www.ain23.com/topy.net/
Αυτά έμαθα για σήμερα.
ΦΥΣΤΙΚ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ

ΜΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ

Μαναγκαστικός: π.χ. Μην μαναγκάζεις να το κάνω αυτό. Δεν θα γίνω μαναγκαστικός για σένα.
Η προέκταση και εφαρμογή του ψυχαναγκασμού ενός ατόμου σε ένα άλλο μη-ψυχαναγαστικό άτομο.
Το ακούς αυτό κύριε Ψυχαναγκαστικέ;

ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ

Καταγγέλω το ποταπό βλογκ του http://psychanagastikos.blogspot.com/
Γιατί πέρα από την έμπνευση τίτλου από το πρόσωπο μου, ο στυγνός αυτός αντιγραφέας δεν πληρεί καν τα κριτήρια για να θεωρείται ένας σωστός ψυχανάγκας, πράγμα το οποίο θα σας αποδείξω ευθύς αμέσως.
Και πως μπορώ θα με ρωτήσετε? Λοιπόν, it takes an psychanaga to recognize another.
Καταρχάς, μόλις σήμερα έγραψα το πρώτο μου ποστ και ήδη γράφω δεύτερο, μπορεί και να ακολουθήσει τρίτο κ.ο.κ. και σπατάλησα όλη τη μέρα μου στο να διαμορφώνω το ιστολόγιο με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, άσχετα που δεν έχω καν κοινό να απευθυνθώ. Σκέφτομαι θέματα, τρόπους γραφής κτλ. ενώ το πιθανότερο είναι ότι μέχρι μεθαύριο θα το έχω παρατήσει κιόλας.
Τώρα κοιτάξτε το μπλογκ του υποφαινόμενου. Βλέπετε δύο ποστ την ίδια μέρα?ε?ε? Φυστικά και όχι! Τι καταλαβαίνουμε? 1-0
Αρνούμαι να μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες καθώς η υπόθεση είναι αυταπόδεικτη. Απλά, η κρίσιμη ερώτηση που θα τα καθορίσει όλα είναι:
 Πόσες φορές έχει κατουρήσει ο υποφαινόμενος σήμερα? Γιατί ο ψυχαναγκαστικός που σέβεται τον εαυτό του φυσικά και θα έχει φανταστική ουρολοίμωξη αν διαπιστώσει ότι ήρθε σε επαφή με μικρόβια.
Τον καλώ λοιπόν να απαντήσει στις ορθές κατηγορίες, για να μην αγχωνόμαστε εμείς οι ψυχαναγκαστικοί για την φαινομενική κανονικότητα του.
Συγνώμη που σας αφήνω τώρα αλλά πρέπει να κατουρήσω...

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΠΟΝΣΟΡΑΣ

Το πήρα απόφαση εν τέλει, να ξεπεράσω την τεμπελιά μου  και να γράψω σε ένα μπλογκ. Γιατί άμα δεν το κάνω αυτό τότε θα πρέπει να κάτσω να διαβάσω και το αποφεύγω σαν το διάολο το λιβάνι.

Βλέπετε, φέτος ξεπέρασα το νόμιμο όριο των σπουδών μου και εμφανίζεται στον ορίζοντα η επιτακτική ανάγκη κατά το κοινωνικό γίγνεσθαι ότι πρέπει επιτέλους να αλλάξω την ζωή μου και να γίνω καλό εργαζόμενο παιδί. 

 Το πως έφτασα 7 έτος ακόμη μου παραμένει ένα μυστήριο και έχει να κάνει με τη θεωρία της σχετικότητας και την συστολή του χρόνου στην συγκεκριμένη περίπτωση.Ο θείος Αλβέρτος είπε 

"Βάλε το χέρι σου σε μια κατσαρόλα με καυτό νερό για 2 λεπτά, θα σου φανούν 2 ώρες.Κάθισε διπλα σε μια ομορφη γυναίκα για 2 ώρες και θα σου φανούν 2 λεπτά...Αυτό είναι η σχετικότητα.."      

 Ε, μάλλον κάθησα δίπλα σε πολλές όμορφες γυναίκες :P

Δεν είναι όμως ότι δεν κάνω τίποτα τόσα χρόνια. Απλά δεν πληρώθηκα ποτέ για αυτά. Κάνω μια αποκόμιση εμπειριών καθημερινά. Δεν μπορώ να αφήσω στιγμή να πάει ανεκμετάλευτη και τρέχω από σκηνικό σε σκηνικό. Έχει φααααάση! Και σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να τελειώσει αυτό το πανηγύρι της ασταμάτητης ροής νέων δεδομένων...

Οπότε, να λοιπόν η αγγελία μου:

Σπόνσορας αναζητείται για χρηματοδότηση ατομικών δραστηριοτήτων και καταγραφή εμπειριών από ενθουσιώδη νεανίδα. Κάθε προσφορά θα εκτιμηθεί. Save me from having to work!