Καντίλια

Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Ήρθα 2 του μηνός Θεσσαλονίκη, νωρίς νωρίς, για να διαβάσω επαρκώς για την εξεταστική μου μιας και μου μείναν ελάχιστα μαθήματα και είμαι οριακά για να πάρω πτυχίο.
3 του μηνός είχα 38,5 πυρετό και γρίπη. Αφού πέρασα αυτή την ωραία κατάσταση επί μια βδομάδα ακριβώς, ο πυρετός έφυγε. Έμεινε ένα βηχαλάκι που προφανώς και δεν έδωσα σημασία.
Αυτό το βηχαλάκι σε 5 μέρες κατάφερε να γιγαντωθεί και να μην μπορώ να ανασάνω, πόσο μάλλον να διαβάσω, μέχρι το σημείο όπου μια μέρα πριν δώσω το βαρβάτο μάθημα, έσκασα 50 ευρώ σε γιατρό και φάρμακα μπας και ζήσω. Την Τρίτη δίνω το μάθημα λοιπόν, η αγωγή για το βήχα σιγά σιγά κάνει δουλειά.
Εκεί που λέω θα ανασάνω, πέφτω με ελαφρά την καρδιά για ύπνο το βράδυ της Τετάρτης. Και στην σιωπή της νύχτας ακούστηκε ο πρώτος ήχος χαλασμένου κομπρεσέρ από τα έντερα μου. Να μην τα πολυλογώ, Πέμπτη πήγε πίπα κώλο με mayday και πυρετό,τροφική δηλητηρίαση, από την πολύ πνευματική τροφή βλέπεις.
Παρασκευή, είπα η δύσμοιρη να βγω από τον κατ'οίκον περιορισμό των 20 ημερών και να πιω την πρώτη μου μπύρα. Αυτό δεν έχω παράπονο πήγε καλά, αν εξαιρέσουμε ότι όλο το Σάββατο είχα hangover από δύο "ολόκληρες" μπύρες, μην χέσω. Και ήρθε η Κυριακή, που την είχα αφήσει για να διαβάσω ένα εύκολο επιλογής που δίνω αύριο τη Δευτέρα, στις 8 το πρωί παρακαλώ.
Αλλά η τύχη είναι μεγάλη πουτάνα και με έχει βάλει στο μάτι. Γιατί έτσι όπως έτρωγα σαν καλό παιδί την σούπα μου, είχα μια φαγούρα. Μέχρι να πάω στην τουαλέτα, τα μάτια μου είχαν πρηστεί σα γαμημένη μπουγελόφατσα. Πρήξιμο λέμε! Λες και μου βάλανε τρόμπα και με φουσκώσανε.
Φυσικά "τυχαίνει" το νοσοκομείο με εφημερία να είναι το πιο μακρινό που υπάρχει και σαν καημένη άφραγκη φοιτήτρια που είμαι, έδωσα όλα μου τα λεφτά στον γιατρό για το βήχα και δεν μου περισσεύουν για ταξί. Οπότε πήρα πειραματικά ένα xozal που μου βρισκόταν και ελπίζω να ήταν αλλεργική αντίδραση και όχι κάτι περίεργο που θα με σκοτώσει.
Αλλά βέβαια, δεν τελειώσαμε ακόμα. Γιατί το γαμημένο xozal προκαλεί υπνηλία, κι εγώ πρέπει να μείνω ξύπνια μέχρι αργά και να σηκωθώ από τις 7 για να διαβάσω το όχι-και-τόσο-γελοίο-πια μάθημα.
Γιαυτό, όποιος μίζερος από εσάς τολμήσει να γκρινιάξει για την άθλια ύπαρξη του και για το πόσο χάλια του μπήκε το 2011, θα του χώσω 2011 σκουπόξυλα στον κ$%#@^ο του μέχρι να δει τον Χριστό φαντάρο.
Cause i hate you guys. I hate you all




PS: Λίνα, συγνώμη για το πρήξιμο και σε ευχαριστώ για την βοήθεια. Αλήθεια τα παθαίνω όλα αυτά, δεν είμαι κατά φαντασίαν.